نهالی زیبا
بر زمین دل گندم میروید
باران... نم نم می بارد و........
.......نهال بارور وبارورترمیشود
شکوفه میدهد
شکوفه اش به بار می نشیند
با ترنمی از عشق و دلدداگی
...............و درخت زیبا
ایستاده بر شانه های گندم
ریشه ها یش را میدواند......
و این پیوند عمیق
میرایی رااز یاد می برد.
گندم بر تار قلبش
نوای خوش بودن را
باز زخمه ای .......از جنس باران می نوازد.
.بر چنگ دلش
مبنوازد عاشقی را ....
زندگی را.......
چه زیباست خلق این همه سرایش.........
اما .....گندم
نتوانست با ساز و بی ساز
بگوید
دلیل بودن خود را.................